พบกับ นาเดีย โอกาโมโตะ จากเด็กไร้บ้าน สู่ นศ. ฮาร์วาร์ด และมุ่งมั่นสู่เวทีการเมือง

2017-11-08

เปิดเรื่องราวชีวิตเปี่ยมแรงบันดาลใจของ นาเดีย โอกาโมโตะ จากเด็กสาวไร้บ้าน สู่การเป็นนักต่อสู้เพื่อผู้หญิง และมุ่งมั่นเข้าสู่แวดวงการเมือง เผยเข้าใจปัญหาความยากไร้ เพราะเคยอยุ่จุดนั้นมาแล้ว

นาเดีย โอกาโมโตะ (Nadya Okamoto) คือ เด็กสาวชาวอเมริกัน วัย 19 ปี เธอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด หนึ่งในสถาบันที่ดีที่สุดในโลก นาเดียเป็นนักสู้เพื่อผู้หญิงโดยแท้จริง เธอก่อตั้งโครงการ PERIOD ขึ้นมา เพื่อช่วยเหลือผู้หญิงไร้บ้านหรือผู้หญิงที่มีรายได้น้อย ผู้ไม่มีเงินซื้ออนามัยใช้ เนื่องจากเธอเล็งเห็นว่ามันเป็นปัญหาที่สำคัญที่ควรมีใครสักคนยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ ด้วยภาพลักษณ์กระปรี้กระเปร่า ดูเป็นสาวมั่นใจ เรียนเก่ง แถมยังเป็นคนเอเชีย หลาย ๆ คนอาจจะมองว่าเธอเป็นลูกสาวคนรวย มาจากครอบครัวที่มีเงิน แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่แบบนั้นเลย ชีวิตของนาเดียต้องพบกับความยากลำบากมากมาย เธอเคยเป็นคนไร้บ้าน ต้องใช้ชีวิตอยู่ข้างถนน เธอจึงเข้าใจเป็นอย่างดีว่าความจนเป็นอย่างไร แต่เธอก็ไม่ย่อท้อกับชีวิต และพยายามเต็มที่เพื่อจะช่วยให้คุณภาพชีวิตพวกเขาเหล่านี้ให้ดียิ่งขึ้น
เรื่องราวชีวิตของเด็กสาวผู้น่าชื่นชมคนนี้ ถูกนำมาเปิดเผยโดยเว็บไซต์เน็ตชาร์ก เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2560 โดยนาเดียเติบโตขึ้นมาในย่านคนขาวของเมืองพอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน การเป็นคนเชื้อสายเอเชียทำให้นาเดียแตกต่างจากคนอื่น ๆ เธอตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งรังแกมาโดยตลอด การถูกเหยียดหยามเหล่านี้กลายเป็นปมในใจของเธอ และมันทำให้เธอรู้สึกละอายใจต้องเกิดมามีเชื้อสายเอเชีย

"ครั้งแรกที่ฉันโดนกลั่นแกล้ง มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันยังเด็กมาก เด็กคนอื่น ๆ มันจะทำตาหยีเพื่อล้อเลียนฉัน หลังจากนั้นเมื่อฉันโตขึ้น ฉันพยายามต่อต้านทุกสิ่งทุกอย่างที่มันทำให้ฉันดูเป็นคนเอเชีย ฉันบอกคนอื่น ๆ ว่าฉันเกลียดคณิตศาสตร์มาก ทั้ง ๆ ที่มันเป็นวิชาที่ฉันชอบ และฉันก็เรียนได้ดี" นาเดีย เล่าถึงเรื่องราวในวัยเด็กของเธอ

การกลั่นแกล้งด้านนอก ยังไม่เลวร้ายเท่ากับสิ่งที่เธอต้องพบเจอในบ้าน เธอต้องทนกับความรุนแรงในครอบครัว พร้อม ๆ กับความเกลียดชังฝังลึกของครอบครัวฝั่งพ่อและแม่ โดยพ่อของเธอมาจากครอบครัวชาวญี่ปุ่นรุ่นแรก ๆ ที่อพยพมาอาศัยในสหรัฐฯ ส่วนแม่ของเธอมาจากครอบครัวชาวไต้หวันที่อพยพมาอาศัยอยู่ในรัฐอินเดียนา ตายายของนาเดียเกลียดชังคนญี่ปุ่น เนื่องจากบ้านเกิดของพวกเขาเคยถูกทหารญี่ปุ่นเข้ายึดครองในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งพวกเขาเองก็เติบโตภายใต้จักรวรรดิญี่ปุ่น ในขณะเดียวกัน ปู่ย่าของนาเดียที่เป็นชาวญี่ปุ่นก็เหยียดหยามคนจีน โดยนาเดียเล่าว่า เธอเคยไปเดินซื้อของกับย่าที่ไชน่าทาวน์ ย่าเอาปิดจมูกเธอเอาไว้ตลอดเวลา และเมื่อกลับถึงบ้าน เธอจะจับหลานสาวอาบน้ำถูตัว และขัดเท้าซ้ำ ๆ หลายครั้ง เนื่องจากย่าเธอเกลียดกลิ่นคนจีน และต้องการขัดล้างความเป็นจีนออกไปจากตัวหลานให้หมด

ชีวิตของนาเดียมาถึงจุดพลิกผันเมื่อเธอเข้าเรียนชั้นมัธยมปลาย ปัญหาครอบครัวลงเอยที่การหย่าร้างของพ่อและแม่ แม่ของเธอตกงานและจ่ายค่าเช่าบ้านต่อไปไม่ไหว ทำให้พวกเขาต้องกลายเป็นคนไร้บ้าน ตอนนั้นนาเดียอายุแค่ 16 ปี เท่านั้น แต่เธอต้องทำงานถึง 6 อย่างเพื่อต่อชีวิตตัวเองและช่วยเหลือครอบครัวให้รอด